Bośniacki Zygmunt (1837–1921), lekarz i przyrodnik. Urodzony w Krośnie z ojca Jana, burmistrza, gimnazjum ukończył w Krakowie, gdzie od r. 1856/7 studjował medycynę w Uniw. Jag. 20 XII 1862 otrzymał stopień doktora na podstawie rozprawy: Mchy i torfowce na Tatrach, Pieninach i Beskidzie rosnące. Zapewne na zamiłowanie jego do geologji wpłynął fakt, że profesorem tego przedmiotu był w Krakowie Zejszner. B. więc z zawodu był lekarzem w Krośnie, z zamiłowania geologiem, paleontologiem, głównie paleoichtjologiem. Zgromadził z tzw. łupków menilitowych, jednej z formacyj karpackich, duży zbiór skamieniałych ryb, które opracował naukowo w Wiedniu w l. 1869 i 1870. Zbiór ten zawierał 114 gatunków ryb kopalnych; padł on jednak ofiarą pożaru, który nawiedził Krosno. Następnie B. zebrał drugi zbiór ryb z Karpat, obejmujący 91 gatunków w 33 rodzajach. Zbiór ten i praca nad nim zajęły mu wedle jego własnych słów »pół wieku życia«.
W l. 1870–4 wydawał B. perjodyk sezonowy, Iwonicz w czasie pory kąpielowej. Niebawem przeniósł się w okolice Pizy we Włoszech, w którem to mieście w r. 1877 na posiedzeniu «Società Toscana di Scienze naturali« jako członek tegoż towarzystwa zapowiedział mającą się ukazać w Wiedniu pracę pt. Fischfauna der karpatischen Fischschiefer. Na jednym z dzikich pagórków Monte Pisano w Bagni di San Giuliano Toscano wybudował komfortową willę (1888 ?), zwaną Belwederem, i tu spoczęły jego drugie zbiory skamielin rybich z Karpat. W «Rendiconto delle Soc. Tosc. di scienze naturali« znajdujemy w r. 1879 pracę B-go paleoichtjologiczną z trzeciorzędu włoskiego, zaś w rocznikach 1890 i 1894 rozprawy o florze permskiej (z formacji verrucano) z Monte Pisano, wśród których leżała jego willa. Zbiory swoje, bibljotekę geologiczną i gotowe manuskrypty zapisał (1 I 1910) jeszcze za życia Muzeum im. Dzieduszyckich we Lwowie, a niektóre mniej ciekawe okazy do »Naturhistorisches Museum« w Wiedniu. Mimo to do wykonania tego testamentu nigdy nie doszło. W ten sposób przepadły dla kraju nietylko bogate zbiory, o które w swoim czasie ubiegały się największe muzea (British Museum, muzea w Monachium i Wiedniu), ale i wyniki pracy około sześćdziesięciu lat życia człowieka, który zebrał najpiękniejsze może zbiory paleoichtjologiczne, opracował je i uchodził w swoim czasie za głośnego znawcę tego działu nauki.
B. był współpracownikiem Komisji Fizjograficznej P. A. U. Jego żoną była znana pisarka dramatyczna, Eliza. Umarł 23 VII 1921, przedtem jednak w r. 1920 sprzedał willę w S. Giuliano i 3 inne nieruchomości za 70.000 lirów.
Akta Wydz. lek. U. J. z 1862; »Kosmos« 1911; »Kurjer Warsz.« z 3 XII 1910; «Rendiconto Soc. Tosc. di sc. Nat.« 1877, 1879, 1890.
Jan Nowak